Licht op Verlies blog

Als je rouwt, ben je op zoek naar ruimte om weer te leven

2012 04 26

door Marjolijn Meijer

Danieke

Dat eeuwige schuldgevoel achtervolgt mij altijd weer. Als ik me ongelukkig voel, dan ik merk dat meestal aan mijn chagrijnigheid. Ik heb vaak iets niet kunnen doen, wat ik wel wilde of zelfs beloofd had. 

Als ik merk dat ik in zo’n maalstroom van schuldgevoelens beland, dan weet ik nu waar dat vandaan komt. Het is een tere plek bij mij. Nadat mijn moeder door suicide overleden is, heb ik me vreselijk schuldig gevoeld. Ik had het moeten voelen aankomen. Was ik er maar meer voor haar geweest!

Doordat ik nu weet dat het mijn pijnlijke plek is, probeer ik er anders mee om te gaan. Op kantoor heb ik er het meeste last van. Collega’s vragen me regelmatig of ik werk van hen kan overnemen. Ik durf daar nog steeds niet helemaal duidelijk over te zijn.

En als ik dat wel ben en 'nee' zeg, dan voel ik me daar, als ik er niet op let, toch weer schuldig over.  Terwijl, als ik duidelijk ben in mijn 'nee', het later blijkt dat ze het prima vonden. Volgens hen was ik dan juist duidelijk. Dat hebben ze liever.

Over schuldgevoel

Schuldgevoelens zijn echte energievreters. Ze ontnemen je de ruimte om te zijn die je bent. Ze brengen je regelrecht naar het gevoel van overleven. Nadat iemand die je dierbaar is, is overleden, kunnen deze gevoelens  bij je opkomen. Je had anders moeten reageren, er eerder over moeten praten, iets moeten aanvoelen etc.

  • Heb jij wel eens schuldgevoelens?
  • Beheersen die dan jouw gedachten?

Kijk eens terug naar de periode dat je het kennelijk anders had kunnen doen, waar je je schuldig over voelt.

Als je toen had geweten hoe je het anders had kunnen doen, had je dat dan toen gedaan?

  • Kun je milder zijn naar jezelf?
  • Durf je jezelf die ruimte te geven?

Als je rouwt, ben je op zoek naar ruimte om te leven

Als je iets doet vanuit je hart, dan heeft dat vaak ook direct te maken met diegene die je verloren bent. Je (nieuwe) levensdoel rijpt zich gedurende je rouwproces uit. Dat doe je onbewust. Als je de moed hebt om je eigen verdriet en pijn, je eigen rouw de ruimte te geven, hoe ongemakkelijk dat ook voelt, dan kom je ook dichter bij zingeving, je levensdoel.

Veel mensen die ik in de afgelopen jaren heb gesproken, hebben die ervaring. Ze zijn krachtiger geworden. Ze geven een positieve bijdrage aan het leven. Juist omdat ze het overleven van binnenuit maar al te goed kennen. Ze doen iets voor de ander, voor de wereld, niet omdat ze alleen voor het resultaat gaan, maar omdat ze van de weg er naartoe genieten.

De voldoening die je daarbij ervaart is de drijfveer, niet het resultaat. Het resultaat van het werk is daardoor gevuld met aandacht en respect. Het gaat er niet om dat je iets bereikt, omdat je dan gelukkiger bent. Het ermee bezig zijn, met je plan, je ideaal, dat geeft ruimte en zorgt daardoor voor plezier.

Schrijf je in voor onze blog

Alle blogs: