door Marjolijn Meijer
Je denkt dat alles achter de rug is, en dan begint het pas ... De tranen, de boosheid, de teleurstelling, de frustratie, de slapeloosheid. Anderen zeggen dan tegen je; Laat het toch los! Het is toch voorbij.' Maar hoe doe je dat? Het lukt je (nu nog) niet.
Dan gaat het hier niet over een ingrijpend verlies. Dat hoef je niet los te laten of kwijt. Dat verlies wil je doorleven. De frustraties er omheen, rondom je ingrijpende verlies, die kun je wel loslaten door anders vast te houden.
Hartelijke groet,
P.S. Stuur deze mail gerust door, naar iemand waarvan jij inschat dat het hem of haar kan helpen.
Klik hier en volg ons ook op Facebook
|
LICHT OP ... LOSLATEN Alles is achter de rug en je zakt voor je gevoel steeds verder weg in die negatieve spiraal. Wanhopig word je ervan. Je was er toch klaar mee, het is toch achter de rug, nu kun je toch verder? Wat er gebeurd is, blijft maar door je hoofd spoken. Je ligt er wakker van, de gebeurtenissen spelen zich telkens opnieuw af. Je bent er kennelijk toch nog niet mee klaar. Roel beschrijft dit: |
 |
|
Roel (37) 'In een korte periode is er veel gebeurd. Ik heb voortdurend de kar getrokken en dat was echt lastig. Mijn moeder had in haar laatste maanden veel zorg nodig. Er is veel gedoe in de familie geweest rondom de erfenis van mijn ouders. Als excecuteur testamentair kreeg ik onvoldoende vertrouwen, zelfs stank voor dank. De onderlinge verwijten in de familie schoten als kanonskogels door de lucht. Toen ik er ook nog achter kwam dat onze dochter drugs gebruikte, was de maat vol. Dat dacht ik ... , dan zit er nog een sleep achteraan van allerlei zogenaamde goedbedoelde adviezen van 'vrienden' met een verwijtende ondertoon. Ik had er mijn buik van vol ... Inmiddels is het achter de rug. Ik ben doorgereden en heb de kar losgekoppeld. Ik laat verantwoordelijkheden daar waar ze thuis horen. Dan verwacht je toch dat het gedoe voorbij is. Maar nee, mijn boosheid gonst nog steeds, ik ben negatief over de zogenaamde vrienden en blijf teleurgesteld over de familie. Hoe laat ik die negativiteit nu eens eindelijk los? Het heeft me te pakken, het achtervolgt me en ik word er doodmoe van.' Roel is niet te herkennen om privacy-redenen |
 |
|
Wanneer is het klaar? Hoe laat je iets los dat in de tijd inmiddels achter je ligt en niet meer te veranderen is? Een onbewuste kant in jezelf blijft vaak doormodderen en laat negativiteit moelijk los. Emoties zitten aan je vast, als je ze niet bewust loslaat. Vaak stop je emoties een tijdje weg om in een moeilijke en pijnlijke situatie te overleven. Emoties komen niet meteen in tijden van (in)spanning en overleven. Deze komen vaak later. Het onderdrukken ervan helpt in de acute probleem- of overlevingssituatie. Daar is dus gedurende een bepaalde tijd niets mis mee. Boosheid, angst, zorgen, verdriet, negativiteit, verwijt etc. komen vaak pas naar boven als je weer rust om je heen ervaart. De pijnlijke situatie is dan feitelijk achter de rug. Je dacht dat je er mee klaar was. Toch zit er een intense emotionele staart achter die je niet had verwacht. Hoe laat je los en houd je anders vast? 'Je moet het loslaten', wordt jou misschien wel eens gezegd. Daar verlang je ook naar, dat geeft je lucht. Je doet het waarschijnlijk niet, omdat je dan (onbewust) denkt alles kwijt te raken. Anders vasthouden is de situatie accepteren zoals deze is. En jezelf tegelijkertijd de ruimte geven om anders verder te gaan. Anders vasthouden doe je als het ware zo:
Het kan ook anders
Dit is dus anders vasthouden en tegelijkertijd op een andere manier loslaten, terwijl je toch verbonden blijft. Kortom: Je emoties , je boosheid, je negativiteit, je teleurstelling, je angst, laat ze niet ineens geheel los. Onderdruk ze ook niet. Ervaar ze, neem ze serieus, word je ervan bewust. Geef ze nu de ruimte. Ze horen bij je, terwijl ze jou niet hoeven te beheersen. Houd ze 'los' vast, accepteer dat ze er zijn, dan hebben ze jou niet langer in de greep. @ 2013 Marjolijn Meijer-Licht op Verlies |
|
Neem jezelf serieus Laat je niet los, dan kan het zijn dat vastzittende emoties fysieke, emotionele en mentale problemen veroorzaken. Lukt het je niet alleen, vraag er gewoon hulp bij. Vraag je geen hulp, dan kun je zelfs maanden, misschien wel jaren in bijvoorbeeld negativiteit blijven hangen. Het gevolg kan zijn dat het steeds stiller wordt om je heen, omdat vrienden steeds vaker wegblijven. Dat jij jezelf misschien zelfs als een slachtoffer gaat zien. Dat hoeft niet. Deze keus kun je gewoon zelf maken.
Vraag gewoon om hulp. |